Als er al zoiets bestaat als een huizenmarathon, dan hebben wij die vandaag succesvol uitgelopen. In dertien-en-een-half uur hebben we zo’n driehonderd auto-kilometers afgelegd en vijf huizen bezocht.
Dat mag toch een grand finish heten, bedenk ik me met een slaperig en bonkend hoofd op de terugweg naar huis.
In theorie zouden we nog moeten avondeten, maar ik kan geen pap meer zeggen. Dat krijg je van een overkill aan indrukken en een schat aan informatie – nog te verwerken.
We maakten kennis met de energieke Ricardo en Paula van agentuur Cidade XL. Leuke babbel en leuke klik, wat toch op z’n minst prettig is als je zo’n marathon-dag voor de boeg hebt. We zouden beginnen in Tábua (Coimbra district) en via Oliveira do Hospital, de groene bergen van Arganil bezoeken. Het eerste object betrof een prachtig, zij het vervallen landhuis met een flinke wijngaard en eersteklas uitzicht op de nog steeds besneeuwde bergtop van de Serra da Estrela. Een absoluut kansrijk object, voor diegenen die royaal bedeeld zijn. We snoven even de sfeer op en gingen vol goede moed op naar object twee van onze selectie.
Goedkope grond
Die moed was nog nooit zo snel in de schoenen gezakt, bij het zien van wat er over was van wat ooit volgens de foto’s een statig pand moet zijn geweest. Niet de tand des tijds die hier haar grip op had gehad, maar de vreselijke bosbranden in oktober 2017. Het mag dan cliché klinken dat wanneer de beelden via de buis je huiskamer in komen al schokkend zijn, maar de werkelijkheid nóg vele malen erger is. Toch kan ik het niet anders verwoorden. Met m’n handen voor m’n mond geslagen liep ik om de zwart geblakerde overblijfselen heen. Het dak was in z’n geheel naar beneden gestort, ramen waren er uit gesprongen, muren waren afgebrokkeld en het ergste van alles was het zien van een half vervaagd familieportret wat tussen het puin lag. Het pand zou voor een spreekwoordelijke appel en een ei verkocht worden, maar niks van wat er nog stond zou nog in ere hersteld kunnen worden. Een goedkoop stukje grond dus. Maar dat viel niet binnen onze zoekcriteria.
(Foto's: by Hello Portugal, Coimbra district)
Na de Grote Vraag waar en wat we zouden gaan lunchen en vervolgens daar ook gevolg aan hadden gegeven, maakten we ons op voor deel twee van deze enerverende dag. Object drie, vier en vijf betroffen toevalligerwijs allen bestaande B&B’s, waarvan twee van Nederlandse eigenaren en één van onze beste Buurlandgenoten. Eén voor één prachtlocaties, opvallend goed onderhouden en opvallend logisch ingedeeld. En met alle respect, maar ook opvallend - laten we zeggen - anders geprijsd. Overigens begrijpelijk, want samen met het pand, zou je dus ook meteen een aantoonbare bron van inkomsten aankopen – en ook dat heeft een prijs. We kregen op alle locaties een gastvrij kijkje in de keuken. Op het laatste adres kregen we zelfs een tas vol met lekkernijen uit eigen keuken en tuin mee. Een beetje beduusd ervan bedankten we duizend maal en strompelden over de finish van deze dag, precies dertien-en-een-half uur ná aanvangstijd dus.
Stille autorit
In de auto bedenk ik me dat ik van alles zou willen zeggen. Ik vind de auto sowieso een hele prettige plek voor een goed gesprek. Je bent voor de volle aantal kilometers die in het verschiet liggen ‘veroordeeld’ tot elkaar en dat is voor mij (vrouwen?) een heel geruststellend gegeven, omdat manlief dan maar twee dingen kan doen. Autorijden en luisteren. En ik durf nog te beweren dat deze combinatie wél prima gelijktijdig mogelijk is.
Maar er komt geen stom woord meer uit mijn mond en ik verdenk mijn man daar dankbaar voor te zijn. Zelfs daar kan ik mij niet druk meer over maken. Een nabeschouwing van deze vruchtbare dag moet nog maar even wachten. Ons droomobject hebben we ook vandaag niet gevonden, maar misschien zijn de nieuwe inzichten die deze dag hebben gebracht wel veel belangrijker. Wie zal het zeggen? Welterusten voor nu, ofwel ‘dorme bem’ 😉
Volgende maand lassen we een kleine pauze in voor wat betreft onze huizenjacht. We zullen de tijd gebruiken om onszelf kritische vragen te stellen, onze ideeën te heroverwegen en misschien wel besluiten om van richting te veranderen.
Comments