(De serie ´Hello Huizenjacht´ is geschreven als gastboog op Saudades de Portugal. In deze rubriek nemen we je mee op onze huizenjacht.)
Even voorstellen:
Wij zijn de familie Oliveira. Dat betekend olijfboom. De familie Olijfboom dus. Drie jaar geleden zijn wij naar Portugal verhuisd.
De geboortegrond van vader Olijfboom, maar voor onze kleuter en mij nieuw terrein.
Het waren niet eens de Portugese roots van manlief die ons naar dit prachtige land voerden. We zouden allebei voor onze Nederlandse werkgevers Portugal onveilig gaan maken en zodoende pakten we onze koffers en vertrokken. Meneer P. kwam thuis en ik ging het avontuur met veel zin tegemoet.
De daarop volgende drie jaren greep Portugal mij bij de lurven, verkocht me een pak rammel, schudde me door elkaar en daagde me uit tot dingen die ik niet voor mogelijk had gehouden. Er waren hoogtepunten, maar ook zeker dieptepunten. Waarop ‘terug naar Nederland gaan’ echt wel eens de revue passeerde in gedachten. Maar niet voordat ik er alles aan gedaan heb om dit avontuur te laten slagen, sprak ik met mezelf af. Er kwam een bucketlist, waar ik aan het eind daarvan alsnog zou beslissen of ‘Portugal en ik’ nou wel zo’n goed idee zou zijn.
Eén van de doelen die ik mezelf had gesteld was aan de slag gaan als vrijwilliger voor de zwerfdieren hier in Portugal. Met - naar grove onderschatting - 1,5 miljoen zwerfhonden hier is het leed haast niet te overzien. Het mocht dan een druppel op de gloeiende plaat zijn, maar oogluikend toekijken vond ik geen optie. Bovendien – ik beken – was het niet een geheel onbaatzuchtig besluit om als vrijwilliger aan de slag te gaan. Ondanks de absolute vriendelijkheid van de mensen hier, bleek echte verbinding maken nog niet zó makkelijk. En wat verbind nou beter dan een gezamenlijk doel om voor te ‘strijden’? Alleen al vanwege ‘de mooiste hond van Portugal’ die wij hier adopteerde, bleek dit een zeer geslaagd besluit.
Ook wilde ik ‘iets’ voor mezelf beginnen en al schrijvende ontstond Hello Portugal. Een blog over emigreren, integreren, vallen en iets van opstaan. Op zoek naar de Portugese feel-good mood, leerde ik de leukste mensen kennen, ontdekte steeds meer over mijn nieuwe thuisland en gingen er balletjes rollen die uiteindelijk mijn lang gekoesterde wens mogelijk maakte om als Wedding- en Event Planner zelfstandig aan de slag te gaan. Hello Portugal Weddings was een feit.
Er waren dan nog wat futiliteiten als ‘naar de sportschool gaan’, Portugees leren koken en de songtekst van ‘ó malhão, ó malhão’ van Amalia Rodrigues uit m’n hoofd leren zingen.
Vooral dat laatste was nog een behoorlijke uitdaging, dat begrijp je 😉 En zoals dat gaat met uitdagingen, geeft het behalen van het uiteindelijke doel een heerlijke voldoening. Een boost van positieve energie en adrenaline. En net als je dan je bucketlijstje min of meer hebt afgewerkt, met beide benen op Portugese grond staat en alles dus op z’n plaats valt, besluiten we dat het hoogste tijd is voor een volgende uitdaging. We gaan op huizenjacht. Het idee; een B&B of iets in die sfeer. We zijn er nu toch, dus waarom ook niet? Nee, zo naïf zijn we nou ook weer niet. Er zijn pro’s en er zijn contra’s en daar zijn we ons erg van bewust.
We gaan al bezichtigend de balans verder opmaken. We nemen je mee in onze zoektocht. Hello Huizenjacht! Over makelaars die hun afspraken niet nakomen, huizen die toch niet te koop blijken staan, hoe we tijdens een bezichtiging door de iets dementerende ‘senhora des huizes’ er nog net niet uitgeschopt werden en iets met ratten. Benieuwd waar dit avontuur ons gaat brengen? Stay tuned en tot volgende maand.
Comentários