Nooit geweten dat er een Internationale 'Hello' dag bestaat. Notabene vis ik achter het net (dat gebeurt mij wel vaker - zeker als er iets te vieren valt), want die internationale dag werd gisteren 'gevierd'.
Hoe? Door eenvoudigweg tien mensen om je heen te groeten. Hello!
Het lijkt zo'n oppervlakkig woord. Luchtig en vluchtig. Als woord en wederwoord. Maar onder deze oppervlakte gaat een diepere betekenis schuil. Een vreemde die jou 'en passant' groet kun je bijna onmogelijk onaardig vinden. Je werd gezien, je werd gegroet. En jij? Je groette terug. Dat maakt twee aardige mensen, op een ogenschijnlijk doodgewoon moment.
Tegelijkertijd kan 'Hello' een vriendelijke aanzet zijn tot meer. Persoonlijke communicatie en daarmee dus persoonlijk contact. Niet voor niets is deze dag in het leven geroepen om het belang van persoonlijk communicatie te onderstrepen en haar bijdrage aan het behoud van vrede.
Wat 'Hello' in mijn verhaal doet? Waarom 'Hello Portugal'? Noem het een inkoppertje, maar pas nu realiseer ik me dat het niet treffender op z'n plaats had kunnen vallen. Persoonlijke communicatie, persoonlijk contact. Het bleek - voor mij - de grootste uitdaging in mijn nieuwe thuisland. Opnieuw beginnen in een omgeving die je vreemd is en jij een vreemde bent voor de omgeving. Maar zodra je contact maakt, ben je geen vreemde meer.
Bijna vier jaar geleden verhuisden wij naar Portugal. Ondergedompeld (en soms verzopen) in 'integratie' en 'aanpassen', in goed gezelschap van 'flexibiliteit', leerde ik Portugal kennen. Soms verbaasd, andere keren verrast, dan eens een frons of hoge wenkbrauwen. Meestal begrip, ook wel eens onbegrip, maar altijd in vrede. Op zoek naar contact, met Portugezen, met 'vreemden' zoals ik en met mensen die Portugal in hun hart hebben gesloten. Een groet en een wedergroet. Een contact en een verbinding. Delen van herkenning, erkenning, passie en liefde voor het land en het delen van kennis en ervaring. Ik groette Portugal en Portugal groette mij terug. Aangenaam kennis te maken. Hello Portugal!
