Terugblikken en vooruitkijken.
Voor mij niet noodzakelijkerwijs verbonden met de overgang naar een nieuw kalenderjaar.
Op een willekeurig moment overvalt mij wel eens het besef zo blij te zijn met waar ik 'nu' ben in het leven. Op een ander willekeurig moment (meestal niet hetzelfde moment als zojuist beschreven) vervloek ik hemel en aarde. Of iets specifieker, vervloek ik Portugal. Want daar is mijn leven nu. Al drie hele jaren. 14 December 2014 boekten wij een enkeltje naar - hoe verrassend - Portugal.
Het eerste jaar ging me redelijk makkelijk af. Alle zintuigen op scherp, nieuwe omgeving aftasten en verkennen. Niet zozeer in de realiteit zelf, maar meer waarnemend. Ik wilde integreren, althans dat was het voornemen. Daar doe ik sindsdien ook niet meer aan, aan voornemens, want er komt toch meestal niks van terecht. Enfin, ik kwam er dan ook pas later (te laat) achter dat integreren niet betekend dat je jezelf helemaal weg moet geven. Flexibel zijn is één, maar je mag jezelf niet uit het oog verliezen. Ik had wat dat betreft duidelijk nog een lesje te leren.
Lesjes leren
Dat lesje kreeg ik het tweede jaar. Een jaar waarin ik mezelf helemaal voorbij liep. Al mijn eigen normen en waarden overboord had gegooid, om mij maar in hemelsnaam aan te passen aan mijn nieuwe thuisland. Nu klinkt dat wel heel algemeen, dus laat ik wat specifieker zijn. Ik verzoop in de Portugese familie gebruiken en tradities, werd vermorzeld onder de Portugese sociale gebruiken en verging op de Portugese werkvloer. En in mijn streven om mij toch vooral aan te passen, raakte ik mezelf nogal kwijt.
Nu is iets kwijt zijn meestal niet zo fijn. Maar omdat ik vaak toch graag de positieve kant bezie, heeft 'iets kwijt zijn' wel het voordeel dat je extra-super-blij bent als je het weer terug vindt. Ja toch? En zo geschiedde in het derde jaar. Waarin veel op z'n plaats viel. Niet alleen een jaar van grote inzichten, maar ook een jaar van nieuwe dierbare vriendschappen en nieuwe uitdagingen.
Zoek en gij zult vinden
Terugblikken en vooruitkijken. 2017 Was het jaar van Hello Portugal. Een jaar waarin ik besloot mijn eigen weg te gaan, met open vizier en vertrouwen. Ik leerde nieuwe mensen kennen en er ontstonden mooie vriendschappen. Er kwamen kansen en die greep ik, met Hello Portugal Events als resultaat. En had ik het voorrecht om een kleine bijdrage te leveren aan het welzijn van een paar honderd honden hier in Portugal. En ook hierbij leerde ik weer hele lieve mensen kennen. Bovenal vond ik mezelf terug. In Portugal. Met open vizier en vertrouwen op naar een nieuw kalenderjaar. Of liever, op naar wat komen gaat. Hello Portugal, hello 2018.
