Sinterklaas is in aantocht en omdat wij deze Nederlandse traditie ook hier in Portugal graag in ere willen houden, doen wij er alles aan om huize Oliveira in Sinterklaas sfeer te brengen.
Dat valt niet mee, want daar waar ik als kind echt haast sneu naïef was als het op de goedheiligman aankwam en tot m'n achtste (of was het negende - bloos) zelfs in discussie ging met klasgenoten die beweerde dat de Sint niet bestond, blijkt mijn kleine kleuter niet zo makkelijk voor de gek te houden te zijn.
"Dat kon ik vroeger zo goed"
Het eerste jaar in Portugal was Yuna 3 jaar oud en Oma was speciaal overgekomen om het feest in volle glorie mee te vieren. Niet dat ze er veel van snapte. Ze hoorde geen Sinterklaas liedjes op school, de intocht van Sinterklaas kon haar voor slechts vijf luttele minuten boeien en wat had die boot er nou mee te maken? Pepernoten vond ze wel lekker en de chocolade muntjes nog meer, maar waarom Piet nou zo onhandig door de schoorsteen moest komen vond ze ook maar raar als we toch een voor- en achterdeur hadden. Oma en ik deden er alles aan om het concept Sinterklaas aan haar uit te leggen. Zingen en strooien mocht daar natuurlijk niet aan ontbreken en omdat Oma naar eigen zeggen dat zo goed kon ('ik stond vroeger gewoon midden in de kamer, begon te gillen en te strooien tegelijk en jullie hadden niks in de gaten'), stopte Omi haar broekzakken vol met snoepgoed.
De stereo ging aan en wij begonnen uit volle borst overdreven leuk mee te zingen en maakte met z'n drieën een uiterst royale kring. Yuna's ogen strak op de broekzakken van Omi, precies op haar hoogte. En wij maar door zingen en spannend doen. Totdat Oma een gil gaf, ik er achter aan begon te gillen en iets in de trant van 'Piet, Piet, Piet' riep, er vijf pepernoten door de lucht vlogen en Yuna ons stomverbaasd aan stond te kijken.
Lekker schuimpje
"Omi schrok en begon te strooien', zei Yuna. NHEE-HEE.......Omi schrok wel, maar het was Piet die strooide, zeiden wij verhit in koor. Kijk maar, de deur staat nog open. Vlug vlug, misschien kunnen we hem nog wel zien in de tuin. En prompt rende Oma achter mij naar buiten om onze woorden nog eens kracht bij te zetten. Met Yuna hoogst verbaasd in ons kielzog en de vijf pepernoten nog op de grond. De rest zat nog in Omi's broekzak, waar Yuna nu met d'r handje in graaide en er lekker schuimpje uithaalde. 'Die hebben we net opgeraapt', probeerde Oma nog kansloos. Onze voorstelling was weinig overtuigend geweest en daar waren we ons pijnlijk van bewust.
En denk je nu dat ze dat allang vergeten is nu ze inmiddels zes jaar is? Nu Sinterklaas weer in aantocht is en wij proberen om Yuna daar zo veel als mogelijk iets van te laten meekrijgen terwijl overal de kerstbomen al staan, zei ze gisterenavond: "Mama, weet je nog....dat we zongen en Omi begon te strooien en dat jullie dachten Piet in onze tuin te zien'.......
Ach, gelukkig gelooft ze maar al te graag de rest van deze fijne mythe en worden er schoentjes gezet, verlanglijstjes en tekeningen gemaakt voor 'Pai Natal'. Dat betekend Kerstman in het Portugees. Kijken of we dat nog uitgelegd krijgen voordat ze helemaal van d'r geloof gaat vallen.
Ps. vind je dit artikel leuk? Delen = lief
