Hoewel een Portugese dag aanvangt met een slok sterke koffie en hooguit een croissant of een 'pão torrado' (geroosterd sneetje brood met boter), draait de rest van de dag voor een gemiddelde Portugees eigenlijk maar om één ding.
Eten!
Voor mij een ware estafette, waarbij ik de grootst mogelijke moeite heb om het stokje van de warme en uitgebreide middaglunch al na-hijgend door te geven aan de afterlunch, laat staan het warme en zo mogelijke nog meer uitgebreide avondeten. Met feestdagen (denk Kerst en Pasen bijvoorbeeld) is het zelfs zo erg dat je vanaf 12 uur 's middags aan tafel gaat en pas (ruim) na het nachtelijke uur deze weer verlaat. Twee keer 3-gangen menu's, een dikke kaasplank, een paar reuze meloenen en een schaal grote garnalen goed voor een bataljon verder, waarbij de vinho (wijn) niet mag ontbreken, met een houten kont en een dubbele tong. Hoe charmant wil je het hebben?
Eten dus! Waarvoor anderhalf uur middagpauze wordt ingelast voor de doordeweekse werkdagen. Waarvoor Portugese moeders min of meer in de keuken wonen en permanent met een short rondlopen die niet eens af gaat als ze de kinderen van school op gaat halen. Waarvoor zou ze eigenlijk ook, niemand die daar van op kijkt.
Het zal je niet verassen dat ook de weekenden in het teken van eten staan. Vooral de zondagen zijn voorbehouden aan restaurants zowel voor de lunch als het diner. Óf picknicken.
En dan wordt het pas écht gezellig! Want picknicken op z'n Portugees is XL in de breedste zin van het woord. Het is complete koelkast inhoud in tupperware bakken en die weer in blauwe koelboxen. Het is grote kleden, tafellakens en schorten (jawel, daar zijn ze weer). Het is speelgoed voor de kinderen en een paar klapstoelen voor de tandloze oudjes. Die tanden - of eigenlijk het gebrek daaraan - hebben er eigenlijk niks meer te maken. Maar evenwel voor de beeldvorming. Want picknicken op z'n Portugees is vooral er met de hele familie op uit. Opa en oma, tantes, ooms, neven, nichten en hun kroost. En de kroost van die kroost. En geloof het of niet, soms zelfs de kroost van die kroost van die kroost. Families zijn hier groot. En hecht.
Er wordt gepicknickt zoals picknicken hoort te zijn. Kinderen rennend, gillend en spelend. De oudjes die voldaan, verzadigd en onderuitgezakt een middagtuk doen in de schaduw. Moeders die op de kleden tussen de tupperware bakken gerust nog even een fijne poepluier verwisselen. Ook dat moet kunnen. En vaders nog maar eens een biertje pakken en af en toe een trap tegen een verdwaalde voetbal geven. En als al het eten op is, kinderen afgetobt van het spelen, oudjes weer wakker en wel en de vaders iets te luidruchtig en bijdehand worden, gaan de schorten weer aan om de hele bende in te pakken. Want je snapt dat het weer de hoogste tijd is om.....te eten!
(Foto: by Hello Portugal, Buçacinho Esmoriz)
