Vroeger droomde ik ervan dat er een hond zomaar aan kwam lopen en vanaf dat moment bij ons zou wonen. Dat heeft nooit zo mogen zijn en gelukkig maar. Nederland blijkt als een van de eerste landen wereldwijd de zwerfdier-problematiek volledig onder controle te hebben.
Met ongeveer 7.500 honden in het asiel en volgens statistieken 'nul' op straat, zijn wij zwerfdier vrij.
Dat lijkt voor Portugal vooralsnog een utopie. Met 250.000 asielhonden (in geregistreerde asielen) en totaal naar schatting 1,5 miljoen zwerfhonden, kan er gesproken worden van een over-populatie honden. En dit heeft vooral voor de dieren desastreuze gevolgen.
Hoewel ik een natuurlijke neiging heb mijn ogen voor welke vorm van leed dan ook te sluiten, kwam er een moment waarop ik besloot dat niks doen geen optie is. Midden op de weg trof ik een hond aan, met zijn onderpoot zodanig gebroken dat hij als het ware op zijn elleboog liep. Of beter gezegd, probeerde te lopen. Ik stopte mijn auto met het voornemen hem onder mijn hoede te nemen. Ondanks de pijn die het dier met zekerheid moest hebben, vluchtte hij weg met de staart tussen de benen. Niet alleen pijn, maar ook angst stonden in de ogen van het dier.
Dit was voor mij het moment dat ik besloot niet langer weg te kijken van dit leed. Maar me er voor op elk mogelijke wijze in te gaan zetten.
